Ετσι οι επιχθόνιοι Νεφελίμ χάθηκαν στα δάση και τα σπήλαια και τα άβατα βουνά.
Αρχισε τότε η χιλιόχρονη περίοδος της ειρήνης και της διοίκησης των ΕΛ. Η εντολή του Ελ Σεντάι ήταν σαφής. Χίλια χρόνια θα διοικήσετε τους ανθρώπους και μετά θα αποσυρθείτε και θα τους κάνετε να ξεχάσουν την ύπαρξή σας. Η διαφορά στην καθημερινότητα του ανθρώπινου γένους ήταν τόσο έντονη, που η ευγνωμοσύνη απένατι στους ΕΛ ήταν το κορυφαίο συναίσθημα εκείνη την εποχή.
Χωρίσθηκε η Γή σε χιλιάδες βασίλεια, το καθένα απ τα οποία διοικούσε βασιλιάς διορισμένος από τους ΕΛ. Τα πάντα παρακολουθούσε ο Δίας και πάνω απ όλα το άγρυπνο μάτι του Ελ Σεντάι, που είχε υποσχεθεί στον Δία ότι θα γυρίσει σε χίλια χρόνια.
Οι άνθρωποι δεν θυμότανε την ύπαρξη του Θεού. Οι τυχόν φοβίες τους μπορεί να τους οδηγούσαν στο να θεοποιήσουν οποιονδήποτε ήταν υπερπροστατευτικός. Χρειαζόταν προσοχή, αφού οι ΕΛ γνώριζαν την αλήθεια και τον ενα και μοναδικό τριαδικό Θεό.
Υπήρχαν δύο επιλογες. Η παρατούσαν τον επίγει παράδεισο τους κι έφευγαν σε άλλο πλανήτη η οργάνωναν ενα πόλεμο χωρίς ελπίδα εναντίον του Ελ Σεντάι. Στη δεύτερη περίπτωση μπορούσαν να ανοίξουν τις πύλες και να βγάλουν έξω τους Νεφελίμ για να αντιμετωπίσουν τον Ελοχίμ.
Ο Απόλλων από την άλλη, ήταν αντίθετος και είπε ότι τα μιάσματα μπήκαν στα τάρταρα κι εκεί θα μείνουν. Δεν τους χρειάζομαι για να πολεμήσω κανέναν. Ο Δίας γνώριζε ότι κανείς από τους ΕΛ δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ακόμα και τον κατώτερο των Ελοχίμ. Βρίσκονταν, λοιπόν σε αδιέξοδο, όταν μια αόρατη παρουσία γέμισε παγωνιά τον Ολυμπο κι έγινε απ όλους αντιληπτή. Ηταν ο Σαμαέλ, και είχε τη λύση στο πρόβλημα τους.
Αρχισε λοιπόν με ενα από τα μεγάλα του όπλα, τις κολακείες να λέει στον Δία ότι οι ΕΛ ήταν τα αφεντικά της Γής και ΄τι έπρεπε να παραβούν τις εντολές του Ελ Σεντάι. Εμείς όλοι που τόσο πολύ αδικηθήκαμε από την αχαριστία του και την αρρωστημένη του αγάπη για τους ανθρώπους, θα σταθούμε δίπλα σας, για να τιμωρήσετε παραδειγματικά εκείνους εξαιτίας των οποίων υποφέρετε.
Αυτα τα άχρηστα μιάσματα εκεί κάτω. Κάθαρση, Ναι, κάθαρση χρειάζεται η Γή Με νερό, θείο νερό που ο μεγάλος Δίας θα στείλει και μόνον οι κορυφές των πιό ψηλών βουνών θα μείνουν έξω από την μεγαλύτερη καθαρτήρια πλυμμήρα που έγινε ποτέ.
Αυτά είπε ο Σαμαέλ, και ο Δίας σκέφτηκε ότι χωρίς την ύπαρξη των ανθρώπων δεν υπάρχει λόγος να φύγουμε. Θα πλυμμηρίσει η Γη και δεν θα απομείνει ψυχή ζώσα.
Οι άνθρωποι από την άλλη πλευρά καταλάβαιναν ότι κάτι δεν πάει καλά. Κανείς όμως δεν υποπτευόταν το τι θα ακολουθήσει. Η απόφαση του Δία να ξεφορτωθεί τους ανθρώπους ήταν τελειωτική. Κάτι όμως μέσα του τον βασάνιζε. Η συνείδησή του πάλευε με τον εγωισμό του. Ετσι, την τρίτη μέρα φώναξε τον Προμηθέα και το γιό του Δευκαλίωνα, σε μια μυστική συνάντηση στον Ολυμπο.
Τον Προμηθέα τον επέλεξε επειδή έμπρακτα είχε βοηθήσει τους ανθρώπους και ήξερε ότι μπορούσε να τον εμπιστευτεί. Τους εξήγησε ότι θεωρεί πως οι άνθρωποι είναι η αιτία της διένεξης των Ελ με τους Ελοχίμ και πως αποφάσισε να αφανίσει τους ανθρώπους. Ωστόσο, του ήταν αδύνατο να μη μείνουν έστω λίγοι απ αυτούς που αποτελούσαν το γένος της μητέρας του.
Ετσι, έδωσε οδηγία στον Προμηθέα και τον Δευκαλίωνα για το πώς, σε κάθε γωνιά της Γής μερικοί <καλοί> άνθρωποι άξιζε να σωθούν. Στην Ελλάδα ο Δευκαλίων. Στ άλλα μέρη, ας αποφάσιζε ο Προμηθέας. Ολα όμως έπρεπε να γίνουν γρήγορα. Λίγοι άνθρωποι με τις γυναίκες και κάποια δείγματα από το ζωικό βασίλειο. Μια κιβωτός σωτηρίας σε κάθε μέρος. Λίγοι τυχεροί, ωφελημένοι από τις τύψεις του Δία. Ετσι ο Προμηθέας ξαναέκανε το γύρο του κόσμου και ειδοποίησε εκείνους, που έκρινε η που γνώριζε και χιλιάδες κιβωτοί στήθηκαν μέσα σε τεράστια πλοία. Χιλιάδες άνθρωποι έμελλε να σωθούν και δισεκατομμύρια να πεθάνουν.
Σεισμοί έστελναν παλιρροικά κύματα σε όλες τις ακτές. Χαλάζι τεράστιο βομβάρδιζε τα πάντα. Ελιωσαν οι πάγοι των πόλων και τεράστιοι όγκοι νερού προστέθηκαν στη θάλασσα. Ανέβηκε η στάθμη της θάλασσας και πνίγηκε όλη η στεριά. Μόνον η κορυφή του Ολύμπου και τα απάτητα βουνά έμειναν απ έξω. Ολες οι μεγαλουπόλεις μέσα σε μερικές ώρες βρέθηκαν κάτω από το νερό, που η δύναμη του Δία έστειλε στη Γή. Δισεκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν και χιλιάδες άνθρωποι γλίτωσαν.
Μερόνυχτα ολόκληρα συνεχιζόταν η καταστροφή και ο Ελ Σεντάι πήρε εντολή απ τον Δημιουργό να μην παρέμβει, αφού οι περισσότεροι των ΕΛ υπάκουσαν την εντολή του. Και οι ΕΛ που απέμειναν έγιναν οι φονιάδες των λαών, ενώ ο Σαμαέλ έδειξε πόσο καλά γνώριζε το σύμπαν και τους ασάλευτους του νόμους. Σκοτώθηκαν άνδρες, γυναίκες και παιδιά και για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι μέσα στη Δημιουργία όλοι είναι ικανόι για το καλύτερο, αλλά και το χειρότερο.
Οι ΕΛ από τον επουράνιο Ολυμπο παρατηρούσαν την κατάσταση. Εκεί, που οι άνθρωποι γλίτωναν από τις πλημμύρες οι κεραυνοί του Δία τους εξολόθρευαν απ τη Σελήνη. Τέτοια ήταν η καταστροφή από τους κεραυνούς σε εκείνους που κατέφευγαν στις κορυφές των ψηλών βουνών, που έκανε εκείνους, που επιβίωσαν στις κιβωτούς κι έβλεπαν τη Μήνη των θεών να πέφτει στη Γή απ τη Σελήνη, να μετονομάσουν τη Σελήνη σε Μήνη.
Και βρήκαν οι κιβωτοί στεριά να κατακαθίσουν. Και καθώς προσάραξαν, βγήκαν έξω οι άνθρωποι και τα ζώα και ιδέα δεν είχαν για το πώς θα επιβιώσουν. Τότε έκανε ο Δίας συμβούλιο στον επουράνιο Ολυμπο για το πως θα επιβιώσουν οι άνθρωποι κι αποφασίστηκε να τους δώσουν όλους λησμονιά, να ξεχάσουν τους ΕΛ, να ξεχάσουν τους Νεφελίμ, να ξεχάσουν τα βάσανά τους. Και σε κάθε γωνιά της Γής έπαιρναν οι ΕΛ τη μορφή ανθρώπων κι άρχισαν να τους διδάσκουν ξανά απ την αρχή την καλλιέργεια της Γής, τις τέχνες και τη χρήση της φωτιάς.
Κι άρχισε η ανθρωπότητα να αναπτύσσεται ξανά από την αρχή κι έδωσαν σε κάθε ήπειρο οι ΕΛ ξεχωριστή όψη στους ανθρώπους, για να μπορούν να ξεχωρίζονται μεταξύ τους και να διακρίνεται εύκολα εκείνος, που θα έφευγε από την περιοχή του.
Ετσι, με μια εκτεταμένη προσπάθεια μετάλλαξης, δημιούργησαν τη μαύρη φυλή, την κίτρινη φυλή και την κόκκινη φυλή. Ενω στην περιοχή της Ευρώπης άφησαν τη λευκή φυλή όπως ήταν. Ο σκοπός τους ήταν να διατηρήσουν τους ανθρώπους σε χαμηλά πληθυσμιακά επίπεδα χωρίς οι νέες φυλές που δημιούργησαν να μπορούν να έλθουν σε επαφή μεταξύ τους. - See more at: http://anekshghto.blogspot.gr/2014/04/blog-post_4422.html#sthash.kF3x7nmi.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου