Οι Κιονες και η Ιστορια τους ...

Εάν κάποιο πρόσωπο εισέλθει σε έναν χώρο όπου συνεδριάζουν οι Τέκτονες, θα παρατηρήσει μία ιδιαίτερη διακόσμηση, θελκτική ίσως, αλλά εν πολλοίς ακατανόητη στον τρίτο. Ο λόγος είναι απλός. Ο ίδιος ο Τεκτονισμός σαν φιλοσοφία και κοσμοθεωρία, για την μετάδοση των μηνυμάτων του, στηρίζεται σε μέγιστο βαθμό, στην χρήση των συμβόλων, των υλικών παραστάσεων δηλαδή που σε διάφορες μορφές, ως επί το πλείστον εικαστικές αλλά και νοηματικές, μεταδίδουν διάφορα μηνύματα και νοήματα. Αυτή ακριβώς την δυνατότητα παρέχει η χρήση των συμβόλων, να μεταδίδει δηλαδή μηνύματα και νοήματα, που μόνο οι μεμυημένοι στο συγκεκριμένο σύστημα μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν και να κατανοήσουν, ενώ οι αμύητοι, αν και το σύμβολο είναι μπροστά στα μάτια τους αισθάνονται αδύναμοι στο να αναγνώσουν την έννοια που το σύμβολο κρύβει.

Ας μην λησμονούμε ότι ακόμη και η δύναμη της αναγνώσεως, της ερμηνείας δηλαδή των συμβόλων που κάποιοι άνθρωποι επινόησαν για να μεταδίδουν τις ιδέες τους, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποκρυπτογράφηση των κρυμμένων αυτών εννοιών και νοημάτων.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που στον Α. Βαθμό ερωτάται ο προς αναγνώριση τρίτος, εάν γνωρίζει ανάγνωση και γραφή.

Ο λαός μας, έχοντας ζήσει αιώνες πολιτικής και πολιτιστικής σκλαβιάς, στην μεγάλη του πλειοψηφία, μέχρι σήμερα σαν κύριο σκοπό της ζωής του, έχει βάλει για το παιδί του, να μάθει γράμματα, να γίνει γραμματιζούμενο, να μπορεί δηλαδή να αποκρυπτογραφεί τα μηνύματα που περιέχονται σ' εκεί- να τα σύμβολα που συνιστούν το αλφάβητο.

Ακόμη πιο δύσκολο όμως είναι, ακόμη και για τον άνθρωπο με μέση γνώση, να μπορεί να κατανοήσει τους συμβολισμούς που κρύβουν τεράστια ανθρώπινα έργα, όπως Θέατρα, Ναοί, Δημόσια Κτίρια, ιδιαίτερα Κτίρια Βουλών και Πανεπιστήμια, όταν βλέπει ακόμη και σήμερα, σε όλα τα μέρη του κόσμου, τις προσόψεις τους αλλά και το εσωτερικό τους, να κοσμούνται με τις τρείς κατηγορίες κιόνων που επινόησαν οι Αρχαίοι Έλληνες, δηλαδή τον Δωρικό τον Ιονικό και τον Κορινθιακό.

Και ξαφνικά, βλέπομε το ίδιο ακριβώς Αίνιγμα, να τίθεται μπροστά στον κάθε Τέκτονα κάθε φορά που ξεκινά τις Τεκτονικές Εργασίες του.

Παρατηρούμε δηλαδή εμείς οι Τέκτονες, ακριβώς στην μέση του Ναού μας, του Ναού της Αρετής, τρία είδη κιόνων, τον Ιωνικό τον Δωρικό και τον Κορινθιακό, να περιβάλλουν τον τάπητα της Στοάς μας. Παρακολουθούμε στην συνέχεια, κατά το άνοιγμα των εργασιών μας, ότι ο Σεβάσμιος και οι δύο Επόπτες, ταυτίζουν, τον Ιωνικό Κίονα, με την Σοφία, τον Δωρικό με την Ισχύ, και τον Κορινθιακό με το Κάλλος.

firstdegree tracing star-boardΒλέπομε δηλαδή ότι οι τρείς αυτοί Κίονες, συμβολίζουν τρείς πνευματικές δυνάμεις οι οποίες στηρίζουν τον οικοδομούμενο κατά την διάρκεια της Τεκτονικής Τελετουργίας, Ναό της Αρετής. Η Σοφία, η Ισχύς (Δύναμη) και το Κάλλος.

Είναι πάμπολλοι οι ορισμοί που κατά καιρούς έχουν δοθεί για κάθε μία από αυτές τις παραπάνω έννοιες. Είναι αμέτρητοι οι ποταμοί μελάνης που έχουν χυθεί για να τις περιγράψουν. Είναι δε ασύλληπτη η δική μας ανεπάρκεια στο να τις κατανοήσωμε από Τεκτονικής απόψεως, εάν δεν επικαλεσθούμε την αρωγή του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος στην άλλως απεγνωσμένη αυτή προσπάθειά μας.

Και αυτή ακριβώς την βοήθεια επικαλούμεθα, πριν ή ξεκινήσωμε τις εργασίες μας, με την τελετουργική Αφή των Φώτων.

Με την Αφή των Φώτων, που στην ουσία ξεκινά από τον Σεβάσμιο, με την λήψη του Φωτός από την έδρα του, το οποίο Φώς, της αρρήτου γνώσεώς του μεταλαμπαδεύεται στην Στοά, αρχίζουν να διαλύονται τα πνευματικά σκότη που περιβάλλουν το χοϊκό μας γίγνεσθαι, και έτσι εμείς οι μετέχοντες Τέκτονες ξεκινάμε το πνευματικό μας ταξίδι προς το πνευματικό Άρρητο.

Έτσι, αρχίζοντας την πνευματική μας πορεία, αρχίζωμε να συνειδητοποιούμε ότι Σοφία δεν είναι μόνο είναι η βαθειά γνώση και η ορθή κρίση. Τεκτονικά, είναι στην ουσία, η βαθεία και σταθερά γνώση των φυσικών δυνάμεων, των νόμων και των λειτουργιών της φύσεως, με άλλα λόγια, η έρευνα για την ανακάλυψη της ιδέας της Αλήθειας. Και τούτο, διότι ό,τι τελείται στην φύση είναι γνήσιο και αληθινό, ενώ ό,τι τελείται ενάντια στους φυσικούς νόμους, δηλαδή παρά φύσιν είναι κίβδηλο και ψεύτικο και σαν τέτοιο, μόνο κίβδηλα και ψεύτικα αποτελέσματα παράγει, δηλαδή καταστρεπτικά.

Υπερβαίνοντας εμείς οι Τέκτονες, τον υλικό κόσμο, κατά την διάρκεια της Τεκτονικής μυσταγωγίας, προχωρούμε πέρα από τα προβλήματα που απασχολούν τις φυσικές επιστήμες. Μεταβαίνομε σ' εκείνα τα προβλήματα, που έχουν μεταφυσική υπόσταση. Είναι εκείνα τα προβλήματα την λύση των οποίων καλούμεθα να ανεύρωμε χρησιμοποιούντες σαν ένα απαραίτητο εργαλείο, την εφαρμογή της Σοφίας, δηλαδή, από μεταφυσικής πλευράς, την βαθεία και σταθερά γνώση των μεταφυσικών δυνάμεων, των νόμων και των λειτουργιών της επέκεινα, αόρατης, απερίγραπτης και μόνο διαισθαντικά συλλαμβανόμενης και κατανοούμενης φύσης.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί γενικά μόνο με την διεύρυνση της μεταισθητικής σκέψεως και ενοράσεως. Σαν δε απαραίτητο εργαλείο για την γνώση και χρήση αυτής της μεταισθητικής σκέψεως και ενοράσεως, είναι η διαβίωσή μας και στον βέβηλο κόσμο, κατά τρόπον ηθικώς υγιή. Ο Σωκράτης, στην πολιορκία της Ποτίδαιας, προσπαθώντας να εισχωρήσει στην μεταισθητική αυτή γνώση και επίγνωση, να γνωρίσει δηλαδή αυτού του είδους την Σοφία, την εύρεση της οποίας και εμείς επιδιώκομε στα Τεκτονικά μας Εργαστήρια, απομακρύνθηκε από το στρατόπεδο των Αθηναίων, βρήκε ένα απόμερο μέρος του δάσους, και μέσα στο καταχείμωνο, με το χιόνι να πέφτει, συγκεντρώθηκε σε τέτοιο βαθμό που επί ώρες κατανίκησε την φύση που λυσσομανούσε. Το εάν το βρήκε ή όχι, όλοι το γνωρίζωμε, μιά και μέσω του μαθητού του Αριστοκλή (που όλοι τον γνωρίζωμε με το παρανόμι του Πλάτων) μας άφησε επαρκή πνευματικά ερεθίσματα για να απασχολούμεθα στις επόμενες γενεές.

Ο άλλος Κίονας ο Δωρικός, συμβολίζει την Ισχύ, την Δύναμη. Είναι ίσως η πιο δόλια ιδέα την οποία καλείται να αντιμετωπίσει ο Τέκτονας. Δόλια , ακριβώς διότι είναι η πιο προφανής, η πιο προσιτή στην επιφανειακή της δομή και η πιο, επιφανειακά εύκολα κατανοητή. Κάθε συνήθης άνθρωπος γνωρίζει την έννοιά της, και την εφαρμόζει σε πολλές καθημερινές εκδηλώσεις της ζωής του.

Από την σωματική προσπάθεια που καταβάλλει για να διανύσει μία απόσταση, στην άσκηση πίεσης διαφόρων ειδών για να επιτύχει κάποιον υλικό σκοπό.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η δολιότητα αυτής της ιδέας, διότι, ο Δωρικός Κίονας που συμβολίζει την δύναμη, αναφέρεται όχι σ’ αυτού του είδους την ισχύ. Αναφέρεται στην εσωτερική δύναμη που είναι κρυμμένη στην ψυχή του κάθε ανθρώπου, αυτή την δύναμη, που είναι ικανή να μετακινήσει και ολόκληρα βουνά. Αναφέρεται εμμέσως πλην σαφώς, στην εσωτερική πίστη που για τον οποιοδήποτε σκοπό θέτει ο άνθρωπος στη ζωή του. Αναφέρεται στην δύναμη εκείνη που δημιουργεί ορατούς και αόρατους κόσμους, συλλαμβάνει και υλοποιεί ιδέες χρησιμοποιώντας σαν μοχλό τις εσωτερικές δυνάμεις που κρύβει μέσα του ο κάθε άνθρωπος.

Αυτή η δύναμη, σε συνδυασμό με την Σοφία, είναι αυτή που δημιουργεί τα πάντα. Δημιουργεί το πάν, προς το οποίον το πάν τείνει.

Ερχόμαστε τώρα στον τρίτο κίονα, τον Κορινθιακό, που συμβολίζει το Κάλλος, την ομορφιά, την ξεκούραση της ψυχής, την ανύψωσή της σε άλλες σφαίρες ψυχικής ευδαιμονίας. Τις σφαίρες που δίνουν στον άνθρωπο την ψυχική γαλήνη, από την απόλαυση των επιτευγμάτων του.

Η έννοια του Κάλλους, υπ’ αυτή την διάσταση, σαν τελικό αποτέλεσμα μιάς σοφής προσπάθειας, που γίνεται με την χρήση ισχυρών δυνάμεων, και φέρνει ένα επιθυμητό αποτέλεσμα, που γαληνεύει την ψυχή και ξεκουράζει το πνεύμα, είναι σαφέστατα, λακωνικά και περιεκτικά διατυπωμένη, και μας προσκαλεί να την βιώσωμε και να την αποκρυπτογραφήσωμε, αναδιφώντας στις πρώτες δύο τρείς τέσσερεις αράδες του Βιβλίου της Γενέσεως.

Ας τις θυμηθούμε:

Γένεσις - Κεφάλαιον Α - Εδάφιον 1.

Αποτέλεσμα εικόνας για the masonic three kyones imagesΕν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. Και είπεν ο Θεός «γεννηθήτω φως» και εγένετο φως. Και είδεν ο Θεός το φώς, ότι καλόν.

Σ’ αυτές τις αράδες, ανάγλυφα προκύπτει ο συνδυασμός της Σοφίας με την Ισχύ (η ύπαρξη του πνεύματος του Θεού που επιφέρεται επάνω του ύδατος, η κατασκευή της αοράτου γης υπεράνω του σκότους της αβύσσου), και τέλος η εκ του Θεού διαπίστωση ότι αυτό το δημιούργημα είναι όμορφο, διαθέτει δηλαδή κάλλος «και είδεν ο Θεός το φώς, ότι καλόν».

Αυτή ακριβώς την μεθόδευση καλούμεθα εμείς οι τέκτονες να ακολουθήσωμε κατά την ανοικοδόμηση του Ναού της Αρετής, που κάθε μέρα πασχίζομε να οικοδομήσωμε.

Αυτό το μήνυμα, οι πάνσοφοι ιδρυτές του Τάγματός μας, συνεχώς προσπαθούν να μας το μεταδώσουν, ακόμη και με την σοφά δομημένη χωροταξία της Στοάς μας.

Πόσοι από εμάς έχουν παρατηρήσει την λεπτομέρεια ότι οι καθήμενοι σε αμφότερες τις στήλες, του Βορρά και της Μεσημβρίας, δεν έχουν μέτωπο προς την Ανατολή. Για την ακρίβεια, μέτωπο προς την Ανατολή λαμβάνουν μόνον κατά την έναρξη των εργασιών όταν ο Σεβάσμιος καλεί τους Αδελφούς να τεθούν σε τάξη μαθητού κατά την διέλευση του Αδελφού Α’ Επόπτου.

Σε όλη των διάρκεια των εργασιών, όλοι οι κοσμούντες τις Στήλες, έχουν μέτωπο προς τους τρείς κίονες , ακριβώς για να ενθυμούνται ότι η οικοδόμηση του Ναού της Αρετής, (που συμβολίζεται με τον τάπητα της Στοάς – επίσης περιβαλλόμενο από αυτούς τους τρείς κίονες) γίνεται με τον συν-δυασμό αυτών των τριών δυνάμεων, της Σοφίας, της Ισχύος και του Κάλλους, όταν αυτές οι δυνάμεις είναι ενεργοποιημένες .

Η δε ενεργοποίηση αυτή , όπως ήδη προείπαμε γίνεται με την Αφή των Φώτων που τις επιστεγάζουν! Παύει δε να υφίσταται με την Σβέση των ιδίων Φώτων.

Ίσως κάποιος θα μπορούσε να διερωτηθεί, γιατί αυτοί οι κίονες είναι τοποθετημένοι στην μέση του Ναού, και όχι σε κάποιο άλλο σημείο του;

Η απάντηση είναι ότι και αυτή η τοποθέτηση επίσης δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα προσεκτικής μελέτης των μυητικών πρακτικών που εφήρμοζαν οι πολύ προ ημών, γνήσιοι Μύστες. Είναι η τοποθέτηση που εφήρμοζαν οι Ελευσινείς στο Τελεστήριο της Ελευσίνος. Είναι επίσης η τοποθέτηση που εφαρμόζουν από αμνημονεύτων ετών οι Ιουδαίοι, στον δικό τους Ναό, τη Συναγωγή (κατά το χριστιανικό Εκκλησία – που σημαίνει περίπου το ίδιο) όπου προς την κατεύθυνση της Ιερουσαλήμ τοποθετείται η Ιερά Κιβωτός (Αρόν Ακόντες) καλυμμένη με κεντητό παραπέτασμα (το παρόχετ) που περιέχει τους κυλίνδρους του νόμου (Σιφρέ ή Σεφέρ Τορά), ενώ η ανάγνωση του Νόμου γίνεται στην μέση του Ναού, όπου υπάρχει μία εξέδρα η μπιμά (το ελληνικό βήμα) που ονομάζεται επίσης αλμελόρ (ο λόγος).

Ίσως κάποιοι από εμάς να διερωτηθούν. Σαν πρακτικοί και σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι που είμαστε (ας μην λησμονούμε ότι ο Τεκτονισμός αποκλείει τους αέργους) έχωμε κάποια πρακτική ανταμοιβή αν αφήσωμε τις καθημερινές ασχολίες μας και προσέλθωμε σ’ αυτόν τον χώρο όπου προσπαθούμε να ανυψώσουμε τους εαυτούς μας, στα υψηλά και δυσπρόσιτα πεδία του στοχασμού και της δράσεως;

Τυχαία η απάντηση ήλθε στα χέρια μου, με την ανάγνωση ενός άρθρου του περιοδικού Economist, τεύχος της 4ης με 10η Οκτωβρίου 2014 σ. 72. Το άρθρο αυτό έχει ένα ζωγραφισμένο σχέδιο που συμβολικά απεικονίζει έναν ορειβάτη, που με την σειρά του συμβολίζει το υψηλόβαθμο στέλεχος μιας εμπορικής εταιρείας, να προσπαθεί να σκαρφαλώσει στην κορυφή μιας προτομής ενός γίγαντα της Παγκοσμίου Φιλοσοφικής Διανοήσεως. Του Πλάτωνος.

Παρατηρούμε δηλαδή , ότι ακόμη και οι υλιστές της εποχής μας, έχουν ξαναρχίσει να κατανοούν ότι η εμβάθυνση στη φιλοσοφική σκέψη, τους βοηθά να κατανοήσουν τα διάφορα πρακτικά προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουν, και να τα επιλύουν σφαιρικά σωστά και σε βάθος χρόνου. Ταυτόχρονα εξισορροπούν γαλήνια αλλά και με ηρεμία τις καθημερινές τους προκλήσεις.

Παρατηρούμε επίσης ότι αυτό που ο σύγχρονος άνθρωπος έχασε κατά την διάρκεια του αγώνος του προς κτήση υλικών αγαθών, και τώρα έχει καταστεί τόσο αντιπαραγωγικός που ακόμη και οι Υλιστικοί Ταγοί του, του δείχνουν τον δρόμο για να το ξαναβρεί, εμείς οι Τέκτονες το έχωμε μπροστά μας κάθε φορά που ξεκινούμε τις Συνεδρίες μας.

Και τούτο διότι, οι προ ημών πάνσοφοι διδάσκαλοί μας, μας παρέδωσαν ένα σύστημα φιλοσοφικό και κοινωνικό, που μπορεί να λειτουργήσει, μέσα και έξω από την Στοά, εφ΄ όσον κατανοήσωμε τα κρυφά μηνύματα των συμβόλων που το απαρτίζουν και φυλάξωμε τα διδάγματά τους, εις τόπον ασφαλή και ιερόν.

Αυτή ακριβώς, η ασφαλής φύλαξη (που εξαρτάται από τον καθένα από εμάς) συνιστά την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στον αληθή Τέκτονα, και τον κατ' επίφασιν καθώς και τον οποιονδήποτε τρίτο.

Πηγη : http://www.freemasonry.gr/
Μεταφορτωση Kresnik

Τα γράμματα Ύψιλον και Έψιλον, και η σχέση τους με τα Ελευσίνια μυστήρια

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη τα γράμματα χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες:  


Α) Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στο φυσικό ανθρώπινο περιβάλλον, γεωγραφικός και φυσικός χώρος ( κλίμα - χλωρίδα - πανίδα).
Β) Ήχοι και εικόνες που προεκλήθησαν από τις δραστηριότητες (έργα) του ανθρώπου (εργαλεία-όπλα- εκμετάλλευση φυσικών πηγών κ.α.).
Γ) Ήχοι και εικόνες που οφείλονται στις υποστάσεις τους.

Επ’ ευκαιρίας της  πρό ημερών Φθινοπωρινής Ισημερίας η οποία συνέπεφτε στην αρχαιότητα  με τις σεπτές και άρρητες τελετουργίες ων Ελευσινίων μυστηρίων,  όπως επίσης και  των πρόσφατων πρώτων βροχών, στο παρόν άρθρο θα κάνω (όπως υποσχέθηκα), μία απόπειρα ερμηνείας των γραμμάτων Ύψιλον και Έψιλον.
Το γράμμα Ύψιλον συνδέεται τόσο με τα Υγρά και την βροχή, όσο και με την λέξη   που αναφωνούσαν οι μύστες στα Ελευσίνια : “ΥΕ -  ΚΥΕ”. Το ΥΕ (βρέξε) απευθυνόταν στο Δία, ενώ το ΚΥΕ (κυοφόρησε) στη Δήμητρα...

Το γράμμα Ύψιλον είναι το 20ο  γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου  και το 22ο  του αρχαίου Ελληνικού (το οποίο είχε 28 γράμματα  ένα για κάθε σεληνιακό μήνα).    Τα τέσσερα γράμματα τα οποία  δεν έχουν συμπεριληφθεί  στο νέο αλφάβητο των 24 γραμμάτων είναι, το Στίγμα (ς) το Δίγαμμα (F) – και τα δύο - στην 6 (στ) θέση, το Kόππα (Q) στην 18η, και το Σανπί στην 27η.

Το γράμμα Ύψιλον ως σχήμα  υποδυκνύει  την κοιλότητα, όπου συγκρατούνται τα υγρά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο λέξεις που περιέχουν το γράμμα αυτό,  σχετίζονται με το κοίλο ή το κυρτό σχήμα είτε με τα υγρά, όπως λ.χ Υγρό, Ύδωρ,  Υάδες (βροχή), Υδρία, Υδρα Ύδρευσις, Ρύσις, Ρυνική κοιλότητης, Κύπελλο, Χύτρα, Υδρώτας, ψύχος, ψυχή, κύπελλο κ.λ.π . Φυσικά δεν είναι τυχαίο πως το  γράμμα Ύψιλον  το συναντάμε και ως Μινωικό ιδεόγραμμα όπου επίσης σήμαινε Υγρό.





Ας δούμε τώρα τι  μας αποκαλύπτει η  αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και μυσταγωγία σχετικά  με το Ύψιλον. Σύμφωνα με την ‘μυστική’ διδακαλία του Πυθαγόρα, οι δύο κεραίες του γράμματος  ( Υ ) συμβολίζουν τις δύο διαφορετικές οδούς της αρετής και την κακίας. Η προς τα δεξιά κεραία οδηγεί στην Αρετή στα Ηλύσια Πεδία,  στην πύλη της Σελήνης  που είναι στραμμένη προς τον Ήλιο και χαρίζει την Απολλώνια νίκη, την Ευδαιμονία, και έχει ως έπαθλο τον στέφανο της

Αρετής. Η αριστερή στην Κακία  στην Άβυσσο, στην πηγή της λήθης, στις πύλες της σελήνης που στρέφονται στην Γη, στα πεδία της Περσεφόνης  η οποία  μας προετοιμάζει για την κάθοδο πρός την Ύ - λη.





Ο Πρόκλος αναφέρει  ότι το γράμμα Ύψιλον  αντιστοιχεί στον αριθμό 400 και  ότι η λέξη Ψυχή  βρίσκεται ανάμεσα στο ψυχρό  Ψ  και στο θερμό γράμμα Χ, γεγονός που  δείχνει ότι η ψυχή είναι μία μεσότης μεταξύ δύο μερών του ‘κοσμικού νού και της ‘μεριστής ουσίας’, και ότι η ουσία της ψυχής ανατείνει σε δύο μέρη. Για αυτό αποκάλεσαν το γράμμα αυτό Φιλόσοφο...!


Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποστηρίξουμε  πως το Ύψιλον συμβολίζει την κάθοδο του πνεύματος στην Ύλη, καθώς η  ατομική ψυχή  αποσπάται από την κοσμική,  και εξατομικεύεται εισερχόμενη σε υλική ύπαρξη. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα η ψυχή προσομοιάζεται με την σταγόνες της βροχής που φεύγουν από την πηγή τους, το σύννεφο.
Όπως ανέφερα παραπάνω,   κατά την διάρκεια των Ελευσινίων μυστηρίων οι μύστες αναφωνούσαν : “ΥΕ (βρέξε) -  ΚΥΕ(κυοφόρησε) ”.  Βλέπουμε πως το Ύψιλον σχετίζεται και συνδιάζεται με το γράμμα  Έψιλον (εκτός του ότι είναι τα δύο μοναδικά ψιλά γράμματα της αλφαβήτου), ένα άλλο εξαιρετικά συμβολικό και σημαντικό γράμμα.  Το Έψιλον  όπως γνωρίζουμε βρισκόταν  στην κορυφή του αετώματος της κεντρικής ανατολικής πύλης του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς , μαζί με το “ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ” στην κάτω αριστερή γωνία,  και το “ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ” στην κάτω δεξιά του ιδίου αετώματος.




Το Έψιλον είναι το πέμτο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου. Είναι προφανές πως το  Δελφικό Έψιλον  σχετιζόταν με την μύηση και την ‘φώτιση’ του ανθρώπου, ο οποίος αναγνώριζε στο  σχήμα του:
Α) την ένωση στον μικρόκοσμο του  άνθρωπου,  της ύλης της ψυχής και του πνεύματος και στον μακρόκοσμου της  θεικής κοσμογονικής Τριαδικότητας (τρεις παράλληλες γραμμές ενωμένες),αλλά και ως  αριθμού:
Β) τα πέντε κοσμογονικά στοιχεία Γη, Αέρας, Νερό, Πυρ και τον Αιθέρα (πεμπτουσία).


To Έψιλον ως αριθμός (πέντε) λέγεται και ‘φύσις’, διότι με τον πολλαπλασιασμό με  τον εαυτό του,  τελειώνει πάντα στον εαυτό του. Κατά τον ίδιο τρόπο  και η φύση – πού από το σπόρο μετά από διάφορες μεταμορφώσεις, αποδίδει πάλι σπόρο – πάντα τελειώνει στον εαυτό της. Όταν δε το πέντε (Ε) προστίθεται στον εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τον εαυτό του ή την δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ’ άπειρον. Η ένωση λοιπόν της Πεντάδος (Έψιλον)   με τον εαυτό της δεν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ’ έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τον αριθμό τού είδους της ή τον τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κοινόν με τον Απόλλωνα, γιατί ο Θεός υμνείται ως ζωοδότης  αιώνιος, και άφθαρτος από την ίδια του την φύση.

Το Έψιλον ως σχήμα έχει  τρείς παράλληλες γραμμές συμβολίζοντας το Τρισυπόστατου του Θείου ενωμένα ( ώσις πρό τό ΕΝ - ώθηση προς τή Θεία Νόηση),   ίσως γι’ αυτό αφιερώθηκε, μαζί με τα παραγγέλματα ‘Γνώθι σ’αυτόν’ και ‘Μηδέν Άγαν’,  που αφορούν την συνειδητή ανθρώπινη προσπάθεια υπέρβασης του εγωκεντρισμού και της προσκόλησης στα ανθρώπινα πάθη.

Αυτό το στοιχείο της Ένωσης  του Ανθρώπου με το Θείο, συνηγορεί προς την ονομασία  ‘Γάμος’ (ένωση), που έδωσαν στο Έψιλον, οι Πυθαγόρειοι.  Περιττό να αναφερθεί πως ο Ιερός γάμος ήταν ένα από τα σημαντικά δρώμενα των Ελευσινίων μυστηρίων.  Από τα παραπάνω μπορούμε να αντιληφθούμε πως σχετίζονται τα γράμματα και οι φράσεις που αυτά συνθέτουν με τις Ελευσίνιες τελετουργίες... Το Έψιλον συμβόλιζε το Θείο ενώ το ύψιλον την κάθοδο του Θείου σπινθήρα στην ύλη.




Ας συνεχίσουμε όμως μόνο με το Ύψιλον πρός το παρόν.
Στην Αλχημεία το γράμμα Ύψιλον αντιπροσωπεύει τον Ερμαφρόδιτο συμβολίζοντας το θετικό και το αρνητικό, το άρρεν και το Θήλυ.  Αστρολογικά το γράμμα Υ συνδέεται με ζώδιο του Υδροχόο και την Θεά Ηρά, καθώς  ο Υδροχόος είναι  γνωστός και ως «αστήρ της Ήρας».    

Το γράμμα Ύψιλον συμβολίζει επίσης  το σταυροδρόμι ή το τρίστρατο κατά την Λαική παράδοση. Τα τρίστρατα  στις εσωτερικές παραδόσεις των αρχαίων λαών  έχουν σχέση με τις π - ύλες (πέρασμα στην ύλη) , μεταβάσεις δηλαδή συνείδησης από ένα επίπεδο σε άλλο, με Θεούς που κρατούν κλειδιά για να ανοίξουν αυτές τι πύλες, όπως  η Εκάτη η  Άρτεμις, η Περσεφόνη που άνοιγε με τα κλειδιά τις τέσσερις εποχές, τα Ηλιο- στάσια και τις Ιση- μερίες. Ο Πλάτωνας αναφέρει στον Γοργία πως στα τρίστρατα δικάζουν οι Θεοί τους ανθρώπους  μετά τον θάνατο, κρατώντας τα κλειδιά  των Ουράνων πυλών. Εκεί αναμένουν ο Μίνωας ο Ραδάμανθης και ο Αιακός για να δικάσουν τους νεκρούς και να τους οδηγήσουν ανάλογα με τις πράξεις τους στους δύο  δρόμους , σε αυτόν που οδηγεί στα Ηλύσια πεδία και στον άλλο που οδηγεί στα Τάρταρα.

Τα τρίστρατα και οι διχάλες  έχουν σχέση με τον Θεό Ερμή, τον προστάτη των Φιλοσόφων με το κηρύκειο του,  το οποίο συμβολίζει την ζεύξη των αντιθέτων, και το οποίο κρατά ως Ψυχοπομπός,  επαναφορέας των ψυχών στην πηγή από την οποία προήλθαν.

Το  δισκοπότηρο επίσης έχει το σχήμα του Ύψιλον,  και συμβολίζει τα ύδατα της ζωής, την πηγή της ζωής και την  Αθανασία, το κύπελλο του μυστικού Δείπνου.
Το δισκοπότηρο συμβολίζει το ύδωρ - νερό, το οποίο είναι ένα θηλυκό στοιχείο. Το δισκοπότηρο μοιάζει με την μήτρα της γυναίκας και ως εκ τούτου θεωρείται ότι είναι το σύμβολο της αναπαραγωγικής λειτουργίας των θηλέων και της πηγής της ζωής. Πρόκειται για ένα σφαιρικό σύμβολο γονιμότητας, δώρο μιας γυναίκας για κυοφορία και δημιουργία της ζωής.




Σε όλες τις θρησκείες το Δισκοπότηρο είναι το σύμβολο που ενώνει το φυσικό μας κόσμο με το  Θείο Πνεύμα, για τον λόγο αυτό σωστά το αποκαλούμε το δοχείο της ανάμειξης,  καθώς μέσα σε αυτό ενώνεται  η ατομική ψυχή με την κοσμική,  το εφήμερο με το αιώνιο.
Το μυστήριο του Δισκοπότηρου βρίσκεται κρυμμένο μέσα μας. Είναι αυτό που προκαλεί την επιθυμία αναζήτησης του πνευματικού μας λίκνου, και της  πληρότητας.  Η αναζήτηση του δισκοπότηρου συμβολίζει την  ενάρετη ζωή, την αναζήτηση της αρμονίας, την επιστροφή στον Παράδεισο,  το πνευματικό κέντρο του ανθρώπου και του σύμπαντος,  ακολουθόντας  το σύμβολικό  δρόμο της μύησης μέσω δοκιμασιών και αντιμετώπισης θανάτου στην  έρευνα για το κρυμμένο νόημα και το μυστήριο της ζωής.

Στον Χριστιανισμό, το δισκοπότηρο είναι το σύμβολο της Θείας Κοινωνίας όπως ήταν το κρασί που συμβολίζει το αίμα του Χριστού, ενώ στην Αλχημεία το Άγιο Δισκοπότηρο αφορά την αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθου, συμβολίζοντας την ένωση με το θείο και τη μεταμόρφωση των στοιχείων...

Αναζητώντας  και Φιλοσοφώντας λοιπόν,  ίσως καταφέρουμε να  κατακτήσουμε την  ΕΥ- δαιμονία, την οποία πολλοί αναζήτησαν ελάχιστοι όμως κατέκτησαν.....!!
Ως επίλογο μία φωτογραφία που βρήκα στο διαδίκτυο, και την οποία βρήκα ΕΥφυέστατη..!!!



Source : Αναρτήθηκε από ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Μεταφορτωση Kresnik